Astrologia
Spotkania
Program astrologiczny Urania
Biuletyn astrologiczny
Postacie polskiej astrologii
Symbole astrologiczne
Horoskop
Słownik
System domów
Galeria Szem'a
Katalog stron
Bibliografia

Słownik wyrażeń astrologicznych


Ascendent - punkt przecięcia ekliptyki i horyzontu we wschodniej części nieba; punkt przeciwny, w zachodniej części nieba nazywa się descendentem.

Aspekt - różnica odległości kątowych planet na wybranej płaszczyźnie odniesienia w długości lub szerokości między dwiema planetami lub innymi punktami horoskopu, przy czym powszechnie stosuje się jedynie aspekty w długości ekliptycznej; znaczenie astrologiczne posiadają tylko niektóre z tych kątów o konkretnych wartościach; tradycyjne aspekty astrologiczne w długości ekliptycznej to: koniunkcja 0°, konfinis 30°, sekstyl 60°, kwadratura 90°, trygon 120 °, kwinkunks 150° i opozycja 180°; inne odleglości kątowe ekliptyczne są stosowane bardzo rzadko. Aspekty w deklinacji - patrz: paralela i kontrparalela.

Astrologia - dziedzina wiedzy zajmująca się całokształtem oddziaływań kosmosu na wszelkie procesy na Ziemi.

Astrologia elekcyjna (wyborcza) - dział astrologii zajmujący się określaniem najlepszego czasu i miejsca na rozpoczęcie jakiegoś przedsięwzięcia.

Astrologia horalna (godzinowa) - dział magii, który przy pomocy elementów astrologii, wykorzystanych jako element dywinacyjny, stara się znaleźć odpowiedź na konkretne pytanie, na podstawie horoskopu postawionego na czas i miejsce zadania pytania.font>

Astrologia mundalna (polityczna) - dział astrologii badający zależność cech i losów większych grup ludzi od układów planet i horoskopów ważnych dla tej zbiorowości.

Astrologia natalna (urodzeniowa) - dział astrologii zajmujący się opisem osobowości i prognozowaniem przyszłego rozwoju człowieka na podstawie jego horoskopu.

Astrologia synastryczna (porównawcza) - dział astrologii zajmujący się stosunkami międzyludzkimi w świetle zależności łączących kosmogramy dwojga i więcej ludzi.

Astrologia medyczna - dział astrologii zajmujący się prognozowaniem stanów chorobowych człowieka na podstawie kosmogramu i dynamicznie go zmieniających progresji i tranzytów; w starożytności znajomość astrologii dla lekarza był obowiązkowa ("Lekarz, który nie zna astrologii, nie może nazywać się lekarzem" - Hipokrates); obecnie z powodu braku badań podstawowych i ignorowania jej przez lekarzy przeżywa ciężkie chwile.

Astrometeorologia - dział astrologii zajmujący się określaniem zmian pogody na podstawie konfiguracji planetarnych; ze względu na olbrzymią złożoność globalnych procesów pogodowych i klimatotwórczych prognozy tego działu dość często mijają się jeszcze ze stanem faktycznym.

Biegunowość - odwieczny, dualistyczny podział świata na elementy pozytywne i negatywne; w astrologii podział ten przejawia się w klasyfikacji znaków Zodiaku (Baran jest pozytywny, Byk negatywny, itd.), podział ten generuje podział na żywioły: znaki Ognia i Powietrza sa pozytywne (dodatnie w potencjale, męskie), a znaki Wody i Ziemi są negatywne (ujemne w potencjale, żeńskie).

Ceres - największa z asteroid, najmniejsza z planet, odkryta 1 stycznia 1801 roku przez Giuseppe Piazziego w Palermo na Sycylii. Początkowo była klasyfikowana jako planeta, ale po 40 latach, w wyniku błędnego oszacowania rozmiaru dokonanego przez astronomów brytyjskich, którzy aż 4-krotnie zaniżyli jej średnicę, została przeklasyfikowana na asteroidę. Dopiero zdjęcia wykonane teleskopem Hubble w 1995 roku pozwoliły ustalić, że jest ona na tyle duża, że pod wpływem grawitacji przyjmuje kształ sferyczny. Wg pierwszych dokładnych szacunków masy, dokonanych w pierwszych latach XXI wieku, ustalono że jej masa stanowi aż 1/3 masy całego pasa asteroid. Te charakterystyki sprawiają, że pod względem parametrów fizycznych bliżej jej do Marsa i Merkurego, niż do najbliższych jej asteroid Pallas i Westa. W związku z tym w 2006 roku w astronomii została ponownie przeklasyfikowana, tym razem do kategorii "planeta karłowata".
Astrologowie uznają ją za pełnoprawną planetę, która włada znakiem Panny i 6-tym domem.


Czas Greenwich (Greenwich Mean Time, GMT) - czas miejscowy południka 0°, na którym leży obserwatorium Greenwich; tym czasem operują wszystkie efemerydy astronomiczne i astrologiczne (lub czasem efemeryd różnym od niego o kilka sekund).

Czas gwiazdowy - czas mierzony według pozornego ruchu sfery niebieskiej; doba gwiazdowa to okres między dwoma górowaniami tego samego punktu na sferze niebieskiej i jest krótsza o 3 minuty i 57 sekund od doby słonecznej.

Czas letni - ustawowo wprowadzany czas różniący się o 1 godzinę od czasu strefowego w danym państwie; niekiedy stosuje się też podwójny czas letni, przy którym różnica ta wynosi 2 godziny.

Czas słoneczny - czas mierzony według pozornego ruchu Słońca, zegar słoneczny pokazuje prawdziwy czas słoneczny, którego długość zmienia się nieznacznie w różnych porach roku; czas używany na co dzień jest średnim czasem słonecznym.

Czas strefowy - czas miejscowy dla południków 0° (zerowa), 15° (pierwsza), 30° (druga) itd. od Greenwich, różniący się o godzinę od poprzedniej i następnej strefy czasowej; Polska i większa część Europy używa czasu środkowoeuropejskiego, który jest czasem miejscowym południka 15° na wschód od Greenwich, czyli różni się o 1 godzinę od czasu Greenwich; strefy czasowe sa mierzone w kierunku na wschód od Greenwich.

Czas urzędowy - oficjalny czas używany w danym państwie.

Deklinacja - odległość kątowa danego punktu na niebie mierzona od równika niebieskiego w płaszczyźnie prostopadłej do niego.

Detryment - pozycja planety w znaku przeciwnym do własnego.

Długość ekliptyczna - odległość kątowa danego punktu na niebie mierzona od punktu Barana wzdłuż ekliptyki; podstawowa współrzędna w obliczeniach astrologicznych, gdzie wykorzystuje się prawdziwy punkt Barana (policzony na epokę daty).

Długość geograficzna - odległość kątowa danego punktu na Ziemi mierzona od Greenwich wzdłuż równika lub równoleżnika.

Domy kosmogramu; patrz: sektory kosmogramu.

Dyrekcja - technika astrologiczna, w której planety są przemieszczane o pewne arbitralnie wybrane odległości kątowe, nie mające najczęściej związku z ich faktycznym ruchem. W przeszlości określenia dyrekcja i progresja byly często stosowane wymiennie, obecnie jednak przyjęło się ścisłe rozróżnienie - dyrekcje to ruchy fikcyjne, progresje odpowiadają przemieszczeniom rzeczywistym.

Egzaltacja - pozycja planety w znaku (tradycyjnie w konkretnym stopniu tego znaku), w którym jej pozytywne oddziaływanie jest wzmożone.

Ekliptyka - koło wielkie wyznaczone przez roczną drogę Słońca widzianą z Ziemi.

Fazy Zodiaku - podział kosmogramu związany z rocznym ruchem Ziemi dookoła Słońca; droga ta jest dzielona na 12 równych odcinków, z których każdy jest nazywany znakiem Zodiaku.

Gwiazdy stałe - tradycyjna nazwa obejmująca wszystkie widoczne gwiazdy; w astrologii, poza wróżbiartswem astrologicznym, gwiazd stałych nie stosuje się.

Horoskop - patrz: kosmogram

Horyzont - koło wielkie w płaszczyźnie prostopadłej do obserwatora, czyli do linii zenit-nadir.

Ingres - wejście planety w znak Zodiaku.

Jakości - podział znaków zodiaku na trzy elementy: kardynalne, stałe, zmienne, będące fazami rozwoju każdej z czterech pór roku.

Koło wielkie - koło na sferze niebieskiej, którego środek stanowi umowny środek Ziemi.

Kosmoekologia (ew. kosmobiologia) - patrz: astrologia.

Kosmogram (horoskop) - mapa opisująca położenie ciał niebieskich względem Ziemi i konkretnego miejsca urodzenia w danym momencie; obecnie stosowana konwencja dwuwymiarowa jest uproszczonym przedstawieniem tego stanu. Wnioski wysnuwane na tej podstawie dotyczące charakteru danego wydarzenia (np. urodzonego w tym czasie i miejscu człowieka) lub jego dalszego rozwoju określa się mianem interpretacji horoskopu; błędem jest nazywanie horoskopem ogólnej charakterystyki osób urodzonych ze Słońcem w danym znaku zodiaku czy przepowiedni zamieszczanych w kącikach astrologicznych czasopism; postawić horoskop to obliczyć i wykreślić wspomnianą wyżej mapę (lub jej uproszczone przedstawienie).

Interpretacja kosmogramu (interpretacja horoskopu) - wnioski wysnuwane z horoskopu i innych pomocniczych wykresów dotyczące charakteru człowieka i jego dalszego rozwoju.

Krawędź sektora - linia (lub płaszczyzna) pomiędzy sektorami (domami) jest linią terminatora oddzielającą dwa obszary o różnych stanach (potencjałach) energetycznych, fizycznie jednak nie istniejącą. Jest tym samym typem obiektu jak linia pomiędzy dniem a nocą lub granicą pomiędzy państwami na mapie.
Mandala - w astrologii termin ten używany jest czasami jako synonim koła horoskopu z naniesionymi pozycjami planet, znakami i domami. Oryginalnie termin został zapożyczony z sanskrytu, gdzie oznacza centrum i to co, jest wokół niego. W religiach hiduskich tym terminem określa się geometryczny diagram, harmonijnie łaczący symbole koła (na zewnątrz) i kwadratu (w środku).

Mandala (program) - polski program astrologiczny autorstwa Dariusza Walickiego. Jego wersje 1, 2, 3, 3.1 działają pod systemem DOS, 4.0 pod systemem Windows. Jego najpopularniejsza i najbardziej dopracowana wersja 3.1 działająca pod systemem DOS została wydana w 1994 roku.

Medium Coeli (MC) - punkt ekliptyki wynikający z bieżącej odległości południka miejscowego, w płaszczyźnie równika, od 0° Barana (dokładniej, punkt wspólny ekliptyki i południka miejscowego). Dla półkuli północnej leży on zawsze na południu, natomiast dla półkuli południowej na północy. Punkt przeciwny do niego to Imum Coeli; punkty te nie są identyczne z zenitem i nadirem, jak się niekiedy błędnie podaje.

Midpunkt (midpoint) - punkt na ekliptyce będący połową odległości między dwoma innymi punktami (np. pomiędzy dwiema planetami).

Nadir - punkt nieba znajdujący się dokładnie pod danym miejscem na Ziemi (niewidoczny).

Orb - maksymalne dopuszczalne odchylenie od wzorcowego kąta aspektu, inaczej zasięg aspektu. Innymi słowy jest to zakres, w jakim dany aspekt działa, mimo braku całkowitej dokładności; zależy od rodzaju aspektu i od tworzących go planet; z reguły w większości szkół astrologicznych nie przekracza 10°.

Paralela i kontrparalela - są aspektami mierzonymi w deklinacji (0° różnicy po tej samej lub przeciwnych stronach równika niebieskiego); przypisuje się mu znaczenie słabej koniunkcji. Nie stosuje się aspektu w szerokości ekliptycznej, ponieważ planety przebywając w pobliżu ekliptyki prawie zawsze tworzą jeden lub drugi aspekt.

Planeta - w sensie astrologicznym pojęcie to obejmuje również Księżyc i Słońce, a w astrologii hinduskiej także węzły księżycowe.

Placidus (1603 - 1668) - na zamówienie papieża Urbana VIII opublikował tablice domów wg systemu Maginusa. Rzecz działa się po wydarzeniach roku 1631, kiedy to ambitny astrolog sporządził równie chybioną, co szeroko rozkolportowaną przepowiednię o śmierci papieża. Spowodowała ona zebranie się konklawe w celu obioru nowego papieża, mimo że dotychczasowy cieszył się jak najlepszym zdrowiem. W odpowiedzi rozwścieczony papież Urban VIII wydał pierwszą bullę potępiającą astrologię, co zapoczątkowało trwającą nieprzerwanie do dzisiaj bezpardonową wojnę Kościoła Katolickiego przeciwko astrologii (a efektem ubocznym było m.in. relegowanie astrologii z uniwersytetów).
    System ten został stworzony w celu dostarczenia Kościołowi argumentu przeciwko kopernikańskiej teorii heliocentrycznej, szybko jednak został użyty bezpośrednio przeciwko astrologom i astrologii jako takiej. W tym celu Kościół sfinansował sporządzenie, wydrukowanie w masowym nakładzie i rozpowszechnienie tablic tego systemu domów. System ten jest oparty na teorii fizycznej, że Ziemia spoczywa nieruchomo w środku wszechświata, podtrzymywana przez czterech Tytanów stojących na grzbiecie olbrzymiego żółwia, który pływa po bezkresnym oceanie. W porównaniu do teorii, że ziemia kręci się dookoła własnej osi i okrąża Słońce, różnica w położeniach krawędzi domów na szerokosciach geograficznych Polski wynosi od jednego stopnia, do, w skrajnych przypadkach, nawet dwu znaków.


Progresja - technika astrologiczna, w której planety poruszają się po urodzeniu ze swą własną prędkością, ale czas w którym się to odbywa, płynie z inną prędkością (zwykle wolniej) niż w rzeczywistości, co powoduje że odnosi się je do późniejszego okresu życia niż miały w rzeczywistości miejsce na niebie; progresje zawsze są odwzorowaniem rzeczywistych ruchów planet.

Prozerpina (Persefona, Kora) - 10 planeta Układu Słonecznego. W astrologii jest władcą Byka i 2 domu.
Astronomicznie: 9 pod względem rozmiaru planeta Układu Słonecznego. Została odkryta 5 stycznia 2005 r. o 11:20 (GMT+8:00) przez Michaela Browna, na fotografii wykonanej i zarchiwizowanej automatycznie przez zrobotyzowane obserwatorium 21 października 2003 r. Wiadomość o jej odkryciu została publicznie ogłoszona 29 lipca 2005 r. Okres orbitalny wynosi około 557 lat. Prozerpina posiada silnie ekscentryczną orbitę - w peryhelium ciało zbliża się do Słońca na 38 j.a., w aphelium oddala się na 98 j.a. Nachylenie orbity względem płaszczyzny ekliptyki przekracza 44°, średnica to 2400 km (+-100 km), oraz jedno z największych albedo w układzie słonecznym o wartości 86%+-7, masa jest o ok. 27% większa od masy Plutona. Powierzchnia Prozerpiny ma białe zabarwienie, w przeciwieństwie do czerwonawego Plutona. Posiada 1 księżyc.
We wrześniu 2006 IAU kupiła łapówką poparcie odkrywcy dla zaklasyfikowania tej planety jako "planety karłowatej", oficjalnie popierając jego propozycję nadania tej planecie nazwy "Eris" (nazwa ta nie spełniała kryteriów IAU dla tej grupy ciał niebieskich).


Punkty arabskie - punkty ekliptyki powstałe przez dodanie do długości ekliptycznej pewnego punktu (np.ascendentu) różnicy długości ekliptycznych dwóch innych punktów (np. planet); poza nie należącymi do astrologii technikami wróżebnymi punktów arabskich nie stosuje się.

Punkty równonocy - punkty przecięcia ekliptyki i równika niebieskiego; punkt, gdzie Słońce wkracza do północnej hemisfery nazywa się punktem Barana, stanowiąc zarazem początek fazy Barana; przeciwny do niego to punkt Wagi.

Rektascencja (RA) - odległość kątowa danego punktu na niebie mierzona od punktu Barana wzdłuż równika niebieskiego.

Ruch prosty - przesuwanie się planety po Zodiaku zgodnie z rosnącą wartością długości ekliptycznej.

Ruch wsteczny (retrogradacja) - przesuwanie się planety po Zodiaku w kierunku przeciwnym niż wzrost długości ekliptycznej.

Sektory (pola lub domy) kosmogramu - podział kosmogramu powstający w wyniku ruchu obrotowego (dobowego) Ziemi. Otrzymujemy go dzieląc koło wielkie, którego punktami kardynalnymi są Asc oraz MC, na równe, 30 stopniowe łuki (metoda B. Krusińskiego), a następnie te punkty rzutując standardową metodą na ekliptykę. Drugi (po ekliptyce) zodiak w horoskopie. Patrz: krawędź sektora.

Uwaga!: nie mylić tego systemu z systemem "Pi razy oko" Porfiriusza (ang.: 'rough and ready' method by Porphyry), gdzie dzielimy łuk pomiędzy Asc a rzutem Medium Coeli na ekliptykę (zMC).


Stacja - miejsce na Zodiaku, w którym planeta zmienia ruch z prostego na wsteczny lub odwrotnie; planeta taka nazywa się stacjonarną.

Symbole astrologiczne - zestaw graficznych znaków które służą do oznaczania planet, asteroid, znaków zodiaku, i innych obiektów.

Szerokość ekliptyczna - odległość kątowa danego punktu na niebie mierzona od ekliptyki wzdłuż koła wielkiego łączącego bieguny ekliptyki.

Szerokość geograficzna - odległość kątowa danego punktu na Ziemi od równika ziemskiego mierzona wzdłuż południka.

Średni czas gwiazdowy o 0h w Greenwich - wartość określająca odległość południka miejscowego od 0° Barana o godzinie 0:00 w Greenwich (GMT). Wzór opisujący tę wartość wzięty samodzielnie opisuje również relację Ziemi na jej orbicie względem punktu równonocy wiosennej; tą właśnie składową czasu gwiazdowego podają efemerydy.

Tranzyt (przejście) - moment, w którym planeta znajdzie się w punkcie Zodiaku, w którym była ona lub inna planeta w chwili urodzenia, lub też który jest znaczący w horoskopie z innych względów. Obecnie w astrologii tranzytem nazywa się też moment, kiedy planeta przechodzi dokładnie w znaczącej odległości kątowej od jednego z ważnych punktów horoskopu (np. od planety).

Węzeł - punkt przecięcia płaszczyzny orbity ciała z umowną płaszczyzną podstawową.
Ze względów praktycznych dla planet w astronomii za tę płaszczyznę przyjmuje się płaszczyznę ekliptyki, a dla sztucznych satelitów Ziemi płaszczyznę równika.
W astrologii stosuje się obecnie jedynie węzły Księżyca, definiowane jako punkty przecięcia płaszczyzny orbity Księżyca z płaszczyzną ekliptyki. Ale Księżyc krąży dookoła Ziemi, więc pozostaje niejasne, dlaczego stosuje się je zamiast punktów przecięcia płaszczyzny orbity Księżyca z płaszczyzną równika.


Wierzchołek domu - czasami używana, ale nieprawidłowa nazwa krawędzi sektora (domu).

Władca znaku - planeta tradycyjnie przypisana do danego znaku; jeżeli planeta znajduje się w znaku, którego jest władcą, jej oddziaływanie jest najczystsze i najbardziej archetypowe, będąc zarazem najbardziej niezależnym.
Niezależnie od swojego położenia jest ona dyspozytorem wszystkich ciał, które znajdują się w znaku przez nią władanym.
Powyższa definicja w postaci niezmienionej stosuje się do władcy domu (sektora) (wystarczy słowo znak zastąpić słowem sektor).


Wzajemna recepcja - układ, gdy dwie planety znajdują się we wzajemnie przez siebie rządzonych znakach, wzmacniając nawzajem swoje działanie.

Zasięg aspektu - patrz orb.

Zenit - punkt nieba znajdujący się dokładnie nad danym miejscem na Ziemi.

Znaki Zodiaku - patrz fazy Zodiaku.

Zodiak - obszar przestrzeni po obu stronach płaszczyzny ekliptyki, podzielony na 12 równych obszarów zwanych znakami (fazami). W zależności od autora obejmuje od 5°, przez 12°, 30°, 45° do całej sfery niebieskiej. Wg obecnej wiedzy obejmuje co najmniej orbity wszystkich planet (czyli do 45° po obu stronach ekliptyki).

Zodiak tropikalny (lub zwrotnikowy) - ekliptyka, podzielona na 12 równych odcinków po 30°, rozpoczynająca się od punktu równonocy wiosennej (0° Barana). Jego znaki nie pokrywają się z gwiazdozbiorami o tych samych nazwach. Zodiak syderyczny (lub gwiazdowy) także jest dzielony na 30° odcinki, stąd pokrywa się w bardzo dużym przybliżeniu z gwiazdozbiorami. Zodiak konstelacyjny pokrywa się z gwiazdozbiorami, i ma nierówne znaki (nie używany w astrologii).

Żywioły - cztery składniki wszechświata i człowieka wywodzące się z filozofii greckiej: Ogień, Ziemia, Powietrze, Woda, odpowiadają czterem stanom skupienia materii: plazma/ogień, ciało stałe, gaz, ciecz. Żywioły przejawiają się w astrologii między innymi w klasyfikacji znaków zodiaku i domów. Natomiast w żadnym wypadku nie należy ich utożsamiać ze zwykłymi żywiołami w potocznym rozumieniu tego słowa.


Copyright © 1997-2000 by Astrosfera, ® Wszelkie prawa zastrzeżone / All rights reserved.